Bir Düş

TDF Yaz Gelişim 2010 - M. Şamil Demirel

Bir okul düşledim.. Duvarsız pencereleri ufka, tavanı sonsuz semalara uzanan bir okul. Kimi sabah mahmur sabahın çekingen bulutlarından damlayan yağmura, kimi sabah serin meltem kavakları uyandırırken, nazlı nazlı çınlayan yapraklara uyandığım. Yüzümü buz gibi pınarlarda yıkayıp, zirvelerin ardından yükselirken, doğu göğünü turuncu alevlere boyayan güneşi izlediğim. Gördüğüm henüz uyanmış dostlarıma bütün ve derin bir içtenlikle “Günaydın” dediğim bir okul.

Telaşlı ve heyecanlı hareketlerle yakılan ocaklara, kırılan yumurtalara, doğranan domateslere eşlik eden, demlenen sıcak çay gibi samimi sohbetlerle kahvaltı yaptığım bir okul.

Ahşap bir sundurma düşledim düşümün içinde. Tecrübelerin ve bilgilerin paylaşıldığı, beton zeminde oturup, sırt sırta, omuz omuza  öğrendiğim bir sundurma.. 

Video: Fatih Güzelbaba

Fotoğraflar: Şamil Demirel

Gölgeler henüz uzunken, vakur bir telaşla çantamı hazırlayıp, kaskımı takıp, arka bahçedeki kayalarla konuşmaya giderken düşledim kendimi. Kayaları düşledim.. Onların sabrını, onları şekillendiren suların, rüzgarların azmini. Ve dokundum. Hayatımı bir ip ile dostuma emanet edip tırmandım. Üst üste, yan yana dizilip zirveleri yaratan kayalarda yükseldim. Her adımımda öğrendim. Her adımda biraz daha eğildim.

İnsanlar düşledim düşümde bana arkadaş olan. Bana gülümseyen. Bana öğreten. Beni kollayan. Samimiyetle bakan gözlerinde kendi yansımamı gördüğüm insalar.

Ve hayatı düşledim uyanırken. Balıkçının sandalında beyhude çırpınışlarla denize ulaşmaya çalışan kefal gibi, düşümle gerçeğim arasında sıkıştım.. Tekrar uyumak istedim. Düşüme dönmek, gün kızıla dönerken dostlarımla aşağı inip, sultanlara yar olmayacak bulgur pilavı, makarnalar ile güneşi gece göğüne emanet etmek istedim.

M. Şamil Demirel
samildemirel+hotmail.com

Tasarım: Studio Martin